De ideale leraar
Wie wil jij zijn? Jouw beeld van de fijnste leraar.
Ik zat op de lerarenopleiding. Stoas Hogeschool. Een school die studenten aflevert voor het ‘agrarisch onderwijs.’
Het was het eerste jaar en onze studentenbegeleider vroeg aan iedereen: omschrijf eens de docent waar jij de fijnste herinnering aan had.
Ik ging terug naar mijn eigen VBO tijd. Ik was na twee jaar MAVO niet geschikt en moest uitwijken. Ik kwam terecht op een Landbouwschool met theorie- en praktijkdocenten. De theoriedocent kende ik wel, de praktijkers niet.
Maar beide docentengroepen waren een groot verschil met de MAVO docenten die ik kende. Het leek wel alsof ze anders omgingen met leerlingen. Menselijker, gelijkwaardiger, meer ontspannen, relatie gericht. Niet normaal groot het verschil.
Er was openheid, ruimte, veiligheid en laagdrempeligheid. Maar wel met respect voor de docent.
Ik geloof oprecht dat dit de uitwerkingen waren van de mens achter de docent.
Terug naar mijn ideale leraar;
Een praktijkdocent. Duidelijk, eenvoudig in taal, stoeiend door de gang met leerlingen, kaders geven waar nodig, maar bovenal laagdrempelig en leerlinggericht. De investering die zij deden resulteerde dat ik een leuke leerling was. Daar ben ik van overtuigd.
Na twee jaar ellende en verdriet eindelijk plezier in school. Fantastisch.
Die leraar ben ik zelf ook geworden. Voor mij was didactiek ondergeschikt aan de relatie met de leerling. Het vak dat ik gaf boeide mij niet zoveel. Het met de leerlingen in gesprek gaan waardeerde ik des te meer. Het er ‘zijn’ voor hen, tijd nemen, keten in de klas, stoeien met de leerlingen, gekke dingen doen, foto’s maken van trotse moment, slagroomtaarten uitdelen vanuit didactische opdrachten. Noem het op.
Dat is waar het over gaat. Het gaat uiteindelijk niet over de 7.3 voor wiskunde en de 6.7 voor biologie.
Het gaat er om wat de leerling zegt als ze denken aan jou als persoon.
Laatst kreeg ik een waardering van een oud leerling op LinkedIn: “Ik vond u altijd een topleraar.”
Dat komt echt niet door mijn goede didactische lessen geloof ik. Mijn overtuiging is, is dat het kwam door het persoonlijke warme contact vanuit gelijkwaardigheid naar de mens achter de leerling.
Dus vanuit reflectie de vraag aan jou:
Wie was jouw ideale leraar uit je schooltijd? En om welke eigenschappen waardeerde jij hem zo erg? En…op welke manier pas jij ze toe?
